Atak dźwięku. Każdy rodzaj instrumentu muzycznego ma charakterystyczne brzmienie granych na nim nut. Atak to czas, w którym dany dźwięk osiąga pełną głośność. Kable niskiej jakości mogą mieć szkodliwy wpływ na to, co jest kluczową częścią muzyki. Czas narastania dźwięku może zostać zniekształcony ze względu na wysokim poziom szumów lub zmieniony przez interferencje oraz indukowany mechanicznie szum

Sygnał audio może być przesyłany z jednego komponentu na drugi na dwa sposoby: kablem RCA lub XLR. Wyjście RCA jest zazwyczaj używane do kabli niezbalansowanych RCA lub DIN (bardzo sporadycznie i nieco myląco, wyjścia niezbalansowane mogą wykorzystywać gniazdo XLR). Większość komponentów hi-fi jest wyposażona w gniazda RCA. Z kolei większość profesjonalnych urządzeń audio i niektórych domowych urządzeń oferuje 3-pinowe złącze XLR.

Połączenie zbalansowane, w porównaniu z połączeniem RCA, oferuje wiele korzyści. Jeden pin XLR przenosi sygnał, drugi łączy uziemienie (tzw. powrót), a trzeci pin przenosi lustrzane odbicie sygnału podstawowego. Kiedy sygnał dociera do odbiornika, przechodzi przez układ sumujący i wszelkie sygnały (w tym szumy lub zakłócenia wychwycone wzdłuż kabla) wspólne dla pierwotnego i lustrzanego odbicia sygnału są kasowane. To sprawia, że ​​zbalansowane połączenie XLR jest niezwykle przydatne wszędzie tam, gdzie mamy do czynienia z długimi kablami i to jest przyczyna jego popularności w profesjonalnych studiach nagraniowych.

Jeśli twój sprzęt oferuje gniazda RCA i XLR, zalecamy eksperymentowanie. W niektórych przypadkach połączenie XLR może zapewnić znacznie lepszą jakość dźwięku, a w innych to właśnie połączenie RCA może zapewnić bardziej zadowalający dźwięk.

Podłączanie wyjść RCA do wejść XLR

Możliwe jest podłączenie wyjścia (lub wejścia) RCA do wejścia (lub wyjścia) XLR. Odbywa się to poprzez podłączenie styku sygnałowego na XLR do końcówki RCA. Styk uziemienia powrotu jest podłączony do masy we wtyku RCA, a styk z sygnałem w przeciwfazie (odbicie lustrzane) jest zwarty do styku uziemienia. Ta konfiguracja działa naprawdę dobrze i umożliwia podłączenie komponentu wyposażonego tylko w zbalansowane wyjścia do wzmacniacza lub przedwzmacniacza, który ma tylko wejścia RCA. Jedynym potencjalnym problemem jest to, że wyjścia XLR często mają wyższy poziom wyjściowy niż wyjścia RCA, więc może być konieczne zmniejszenie siły głosu.

W kategoriach hi-fi pasmo przenoszenia opisuje efektywny zakres częstotliwości głośnika lub systemu. Szerokość pasma przenoszenia jest przydatnym terminem opisującym zdolność kabla do dokładnego przenoszenia sygnału w danym zakresie częstotliwości.

Jeśli zostanie zastosowany do wyjaśnienia parametrów jakości kabla, zostanie użyty do opisania jego zdolności do przesyłania informacji o bardzo wysokich i bardzo niskich częstotliwościach. Ponieważ konstrukcje kabli są coraz bardziej egzotyczne, poprawia się ich zdolność do dokładnego przesyłania tego typu informacji.

Najlepszym przykładem kabla koncentrycznego jest taki, który łączy antenę z telewizorem. Izolator i ekran otaczają środkowy przewodnik. Sygnał przemieszcza się wzdłuż środkowego przewodu, a ekran chroni sygnał przed zakłóceniami i zapewnia ścieżkę powrotną, zamykającą obwód. Kable koncentryczne są szeroko stosowane do produkcji interkonektów analogowych i cyfrowych. Do produkcji interkonektów cyfrowych używamy wysokiej jakości kabli koncentrycznych, ale uważamy, że sygnały analogowe są lepiej przenoszone przez kabel o budowie pseudo-zbalansowanej.

Termin używany do opisania zdolności systemu hi-fi lub kina domowego do prezentowania muzyki jako kompletnej i zrozumiałej całości. Łatwo jest myśleć o niskich, średnich i wysokich częstotliwościach, tracąc z oczu fakt, że słuchana muzyka nie jest prezentowana koherentnie. Sposób, w jaki interkonekty lub kable głośnikowe wpływają na spójność systemu, może być ogromny. Źle zaprojektowane i źle zbudowane kable mogą prawie całkowicie wykluczyć zdolność systemu do odtwarzania spójnego dźwięku. Kluczowe dla koherencji systemu będzie zdolność kabla do precyzyjnego przenoszenia informacji dynamicznych i tonalnych w szerokim paśmie

W przypadku kabli przewodnikami są kable używane do przenoszenia sygnału. Mogą być wielożyłowe lub typu solid-core.

Przewodnik wielożyłowy (tzw. linka) będzie składał się z wielu pojedynczych drucików; mogą występować znaczne różnice w liczbie i średnicy użytych drucików oraz sposobie ich konfiguracji.

Kabel solid-core ma przewód z jednego drucika i, podobnie jak w przypadku kabli wielożyłowych, mogą mieć one różną średnicę.

Jednostka miary zastosowana do opisania głośności dźwięku, im wyższa, tym dźwięk jest głośniejszy. Zespół rockowy Motorhead podobno grał koncerty o głośności przekraczającej 130 decybeli!

Dielektryk (lub izolator) jest materiałem stosowanym do izolacji przewodów od siebie nawzajem lub od otaczającej go osłony. Najczęściej stosowanymi dielektrykami są wszystkie tworzywa sztuczne, a każdy typ ma inny zestaw właściwości elektrycznych. Do niedawna za jeden z najlepszych materiałów dielektrycznych uważany by materiał o nazwie PTFE, ale wyjątkowo dobre wyniki można uzyskać również z polietylenem. Najniższą jakość ma PVC.

Zakres dynamiczny to różnica między najcichszym i najgłośniejszym dźwiękiem. Ludzkie ucho ma zakres dynamiczny około 140 decybeli (dB). Niemal każdy komponent Hi-Fi i kina domowego będzie się charakteryzował swoim własnym zakresem dynamicznym. Żaden kabel nie może poprawić zakresu dynamicznego systemu, ale kabel niskiej jakości może znacznie go zmniejszyć. Może to być spowodowane złej jakości ekranowaniem, które podnosi poziom szumów w systemie, co oznacza, że ​​bardzo ciche dźwięki są maskowane przez niepożądane zniekształcenia.

Termin najczęściej używany do opisania kształtu dźwięku wytworzonego przez instrument elektroniczny, lub takiego, który został zmieniony elektronicznie. Ma również pewne znaczenie, gdy jest używany do opisu dowolnego dźwięku wygenerowanego przez instrument akustyczny. Obwiednia dźwięku granego na pianinie będzie zupełnie inna niż ta sama nuta grana na banjo. Dźwięk (nutę) można podzielić na trzy części.

Atak – jak długo trwa przyrost dźwięku, od początku do maksymalnej głośności.

Podtrzymanie – jak długo dźwięk pozostaje na maksymalnej głośności.

Opadanie – jak długo zajmuje dźwiękowi jego wygaśnięcie.

To termin używany najczęściej przez producentów sprzętu hi-fi do opisywania zakresu przenoszenia komponentów audio, w szczególności głośników (np. 50 Hz do 20 kHz). Możemy go użyć do opisania zdolności kabla do dokładnego przenoszenia sygnałów w określonym zakresie częstotliwości (patrz: „szerokość pasma”). W testach odsłuchowych kable wysokiej klasy wydają się lepiej przesyłać informacje muzyczne z dołu i góry pasma niż kable niskiej jakości.

To naprawdę wielka sprawa. Zakłócenia to wszystko, co zmienia sygnał przesyłany przez kabel. Zniekształcenia mogą być elektryczne lub mechaniczne i jest to coś, na co projektanci kabli poświęcają wiele wysiłku, próbując chronić sygnał. Zakłócenia zwiększą poziom szumów w systemie, zniekształcą obraz z odtwarzacza BD, a w najgorszym przypadku poważnie wpłyną na jakość dźwięku zestawu hi-fi lub kina domowego.

Projekt, budowa i zakończenia kabla wpływaj na jego podatność na drgania przenoszone przez powietrze. Okazało się, że kable o przemyślanej budowie mechanicznie brzmiały lepiej niż te o prostej budowie. Dlatego konstruujemy kable w zaawansowany sposób, ponieważ brzmią lepiej. Aby to osiągnąć używamy do ich budowy wysokiej klasy materiały, które skutecznie rozwiązują ten problem.

Ludzki słuch jest niezwykle czuły i potrafi wykryć niewielkie różnice w głośności. Ta umiejętność ma kluczowe znaczenie dla naszego sposobu reagowania na muzykę. Dobrą ilustracją tego, jak te drobne dynamiczne zmiany wpływają na odbiór muzyki, jest utwór z gitarą akustyczną. Muzyka tego typu często opiera się na powtarzających się rytmicznych i melodycznych wzorach, więc sekwencja nut będzie miała regularnie występujący punkt początkowy. Gitarzysta podkreśli początek sekwencji, uderzając pierwszą nutę nieco mocniej niż kolejne. Podobnie inne nuty w sekwencji będą odtwarzane nieco mocniej lub łagodniej, aby podkreślić strukturę rytmiczną lub melodyczną.

W prawie każdym systemie obecny jest szum (czasami odbierany jako syk dochodzący z głośników wysokotonowych). Może to być szum elektryczny generowany przez komponenty w systemie lub zakłócenia wychwytywane przez kable połączeniowe.

Tytułem ilustracji załóżmy, że szum generowany przez system (i) lub kable ma poziom 35 decybeli – w takim przypadku wszelkie dźwięki muzyczne znajdujące się poniżej tego poziomu będą maskowane (zginą w szumie).

Odpowiednio zaprojektowany kabel, o wysokim poziomie tłumienia zakłóceń szerokopasmowych zainstalowany w systemie w miejsce zwykłego kabla, może wyraźnie obniżyć poziom szumów w całym systemie.

Zewnętrzny płaszcz kabla głośnikowego lub interkonektu może w zaskakujący sposób wpływać na jakość dźwięku lub obrazu. Najbardziej oczywistym celem tej osłony jest ochrona przewodów i ekranów. Jednak zdolność danego materiału do kontrolowania i zmniejszania drgań zewnętrznych i wewnętrznych (patrz: „szum mechaniczny”) może wpływać na dźwięk kabla. W chordzie używamy do tego kilku materiałów, w tym silikonu, PVC, PTFE, XLPE i Taylonu.

Miedź beztlenowa jest najczęściej stosowanym materiałem w interkonektach hi-fi i kina domowego, a także w kablach głośnikowych. Często określana jest jako miedź z „czterema dziewiątkami” (o czystości 99,99%). Zawiera ona około 50 części tlenu na milion, w porównaniu z około 750 częściami na milion w miedzi stosowanej w sprzęcie AGD.

Pod względem subiektywnej jakości dźwięku kable wykorzystujące miedź beztlenową (dźwięk zależy również od materiału izolacyjnego, z którym miedź jest stosowana) gwarantują bardziej szczegółowy dźwięk i wprowadzają mniejsze podbarwienia, co w efekcie daje bardziej naturalny dźwięk.

Termin ten stosowany jest do opisania kabla, który ma dwa – lub więcej- zestawy identycznych przewodów. Ten typ konfiguracji kabli jest czasami opisywany jako zbalansowany lub pseudo-zbalansowany. uwaga – w kablu  pseudo-zbalansowanym sygnał transmitowany jest w torze niezbalansowanym!

Termin jest używany do opisania kabla, w którym zarówno sygnał, jak i powrót są przenoszone przez identyczne zestawy przewodów. Ten typ geometrii kabla jest stosowany w całym asortymencie analogowych interkonektów RCA; pseudo-zbalansowane kable mogą pomóc obniżyć poziom szumu i poprawić przesyłanie informacji o dynamice i barwie dokładniej niż kable współosiowe.

Uważamy, że skuteczne ekranowanie kabli sygnałowych audio i wideo jest jednym z najważniejszych obszarów projektowania kabli.

Klasyczny dom jest pełen potencjalnych źródeł zakłóceń w sieci zasilającej i w powietrzu, które mogą mieć bardzo niekorzystny wpływ na jakość dźwięku i obrazu. Ekran działa dokładnie w ten sposób, chroniąc sygnał audio lub wideo przed zakłóceniami.

Ekran foliowy

Kiedyś ekran foliowy był najprostszą i najtańszą metodą zapewnienia całkiem skutecznego ekranowania. Taśma z naparowaną warstwą aluminium jest owijana wokół przewodnika (-ów).

Od tamtego czasu wiele się zmieniło. Po pierwsze, w połączeniu z dowolnymi innymi opisanymi poniżej ekranami, ekran z folii może znacząco przyczynić się do poprawy jakości dźwięku. Po drugie, ekrany foliowe są zwykle produkowane przy użyciu bardzo lekkiej folii, jednak my eksperymentowaliśmy z ekranami foliowymi wykonanymi z na grubszym podkładzie. Trudne w stosowaniu ekrany z grubej folii przyniosły niezwykłe rezultaty, szczególnie w połączeniu z innymi rodzajami ekranów. Interkonekty Chorda wykorzystują ekran o dużej grubości w połączeniu z płaskim ekranem z plecionki. Połączenie folii i plecionki okazało się tak skuteczne, że obecnie wszystkie analogowe interkonekty firmy Chord Company wyposażone są w ekrany foliowe połączone z ekranami plecionymi lub owijanymi.

Okrążona tarcza

Osłonięta osłona składa się z wielu pasm miedzi lub innych materiałów przewodzących nawiniętych wokół centralnego przewodnika w zachodzącej na siebie spirali. Osłonięte ekrany są niezwykle elastyczne, a gdy są stosowane w kablach z wieloma zestawami oddzielnie izolowanych przewodów, tworzą niezwykle wszechstronny kabel, który może być zakończony szeroką gamą wtyczek.

Ekran z plecionki

Ekran z plecionki wykorzystuje wiele pasm miedzi, splecionych wokół zewnętrznej izolacji przewodu. Na wydajność ekranu wpływ ma gęstość splotu. Jest ona zwykle podawana jako procent pokrycia. Ten parametr może się znacząco różnić z kabla na kabel, ale zwykle wynosi od 83 do 91 procent.

Ekran z płaskiej plecionki

To najczęściej spotykana odmiana ekranu z plecionki. Płaskie ekrany oplotowe są technicznie skomplikowane do zastosowania, szczególnie jeśli stosujemy płaski drut taśmowy zamiast powszechnie stosowanego drutu okrągłego. Ekran z płaskiej plecionki może jednak zapewniać bardzo wysokie pokrycie (do 100 procent) i jest wyjątkowo skuteczny przy tłumieniu nawet bardzo wysokich częstotliwości. Chord w swoich kablach używa płaskiego oplotu wszędzie tam, gdzie to możliwe.

Ekran łączony

Wszystkie typy ekranów mogą być używane w połączeniu ze sobą, zapewniając w ten sposób jeszcze wyższy poziom skuteczności.

Inne konfiguracje

Istnieje wiele sposobów konfiguracji ekranów lub systemów ekranowania. Najprostszym sposobem jest podłączenie ekranu do wtyczek na obu końcach kabla. Ekran chroni przewód sygnałowy i jest również przewodem powrotnym. Jednak, podobnie jak wielu producentów, w swoich kablach stosujemy konfigurację pseudo-zbalansowaną. Ponieważ powrót sygnału jest w niej przenoszony przez identyczny przewodnik, jak ten, którym przepływa sygnał, ekran nie musi już stanowić części obwodu. Może być on podłączony tylko z jednego końca lub może nie być w ogóle podłączony – mamy wówczas do czynienia z ekranem „pływającym”.

Wiele kabli w ofercie firmy Chord wykorzystuje posrebrzane przewodniki. Srebro ma nieznacznie niższą rezystancję niż miedź, ale głównym powodem użycia srebra jest jego zdolność do dokładnego przenoszenia zarówno sygnałów o niskim, jak i wysokim poziomie w szerokim zakresie częstotliwości. Materiał izolacyjny może wpływać na barwowe właściwości srebra. Wybór niewłaściwych materiałów izolacyjnych może powodować niepożądane podbarwienia, głownie wysokich tonów.

Posrebrzanie

Póki co korzystamy w naszych kablach ze srebrzonej miedzi zamiast litego srebrnego drutu. Eksperymentowaliśmy z nim i uważamy, że znacznie wyższa cena srebrnego drutu nie usprawiedliwia nieznacznej poprawy jakości dźwięku.

Dźwięk stereofoniczny opisuje przestrzeń i pojawia się między głośnikami systemu hi-fi, odnosząc się zarówno do szerokości, jak i głębokości. Jeśli obraz stereo jest wysokiej klasy, łatwo będzie zlokalizować poszczególnych wykonawców i instrumenty, a także uzyskać wrażenie, że instrumenty znajdują się w realnej przestrzeni, czyli zarówno za sobą, jak i przed sobą.

Obraz stereo może również odnosić się do umieszczenia dźwięku na określonej wysokości. Jest to obszar, w którym kable mogą odgrywać ogromną rolę w tworzeniu dobrego i wiarygodnego obrazu, a dla wielu osób dobre obrazowanie znacząco zwiększa przyjemność słuchania muzyki w domu.

W książce „This Is Your Brain On Music” Daniela Levitina można znaleźć definicję “barwy” według Acoustical Society of Americas:

„Barwa to wszystko w dźwięku, co nie jest jego głośnością ani wysokością”.

Jedynym sposobem, w jaki to pomaga, jest zilustrowanie złożonej barwy. Barwa to informacja, która pozwala nam zdefiniować, na czym grane są poszczególne dźwięki. Barwa dźwięku granego na gitarze jest zupełnie inna niż barwa dźwięku granego na pianinie. Dwie inne identyczne gitary mogą mieć bardzo różną barwę, ponieważ jedne zbudowane są drewna palisandru (jaśniejsza barwa, lepiej zdefiniowany bas), a inne z mahoniu (bardziej miękki, mniej atakujący dźwięk). To tylko wstęp do tego obszernego i złożonego tematu, ale jest to jeden z obszarów, w którym odpowiednio zaprojektowane kable mogą mieć ogromny wpływ na końcowy efekt.

Jednym z największych wyzwań dla każdego, kto zajmuje się projektowaniem sprzętu hi-fi, są instrumenty smyczkowe. Złożoność tonalna kwartetu smyczkowego jest niezwykła i pragnienie przeniesienia przez system audio jak największej złożoności barwy skłoniło nas do zastosowania zaawansowanych systemów ekranowania, z których korzystamy w wielu naszych kablach. Barwa odgrywa także istotną rolę w sposobie, w jaki muzyka komunikuje emocje, a równie ważna jest nasza reakcja emocjonalna na muzykę.

To niezwykle istotny temat. Bardzo ważne jest, aby system hi-fi lub kino domowe brzmiały w spójny sposób (z odpowiednim wyczuciem czasu). Aby w pełni cieszyć się muzyką, czy to filmową ścieżką dźwiękową, ulubioną płytą CD, plikiem lub płytą winylową, ważne jest, aby system dokładnie przekazywał te informacje. Dobre wyczucie czasu daje wgląd w relacje między muzykami. Dobre wyczucie czasu sprawia, że ​​nasza stopa zaczyna wystukiwać rytm.

No cable can improve timing as such, but once again, poor quality cables can have a dramatically negative effect.

W idealnym świecie system powinien mieć wyrównany balans tonalny – innymi słowy, nie powinien podkreślać żadnej konkretnej częstotliwości. Jeśli system lub komponent faworyzuje określony zakres częstotliwości, często określa się go jako „podkolorowany”.

Kable mogą wpływać na barwę systemu, a badania wykazały, że istnieje istotny związek między rodzajem przewodnika i materiałem użytym do jego izolacji. Jeśli zostaną one właściwie dobrane, możliwe jest uzyskanie równowagi tonalnej w całym zakresie częstotliwości.

Odmiana miedzi beztlenowej. Tego typu miedź nie jest wyciągana, a jest odlewana i następnie poddawana obróbce w celu dalszego wyeliminowania zanieczyszczeń. Teoretycznie powinna to być miedź, którą powinniśmy stosować we wszystkich kablach Chord Company. Pomimo wielu eksperymentów nie udało się nam jednak wyprodukować kabel analogowy z wykorzystaniem tego typu miedzi , który by nas satysfakcjonował.

Obszarem, w którym osiągnęliśmy interesujące wyniki z tym materiałem, jest cyfrowa transmisja sygnału. Pomimo faktu, że jest to sygnał cyfrowy, przewodniki z miedzi odlewanej w bezpośrednim porównaniu z bardziej konwencjonalnymi, beztlenowymi przewodnikami ze zwykłej miedzi wyciąganej, zaoferowały znacznie bardziej szczegółowy i naturalny dźwięk. Chociaż charakterystyki tonalnej kabla nie można przypisać wyłącznie doborowi materiału przewodnika, miedź odlewana miała w tych próbach wyraźny wpływ na efekt końcowy.